«من شارلی هستم» جمله‌ای است که بسرعت بدل به وسیله‌ای برای طرفداری از آزادی بیان شد، و شارلی معادل آزادی بیان تلقی شد. اما نشر آخرین شماره مجله «شارلی ابدو» نشان داد که حرکتی خزنده و کینه‌ورزانه در اروپای متمدن مستتر و در جریان است که با حفظ ژست اروپایی بودن دست کمی از حرکت تروریست‌ها ندارد. تنها آنها چون آنها نمی‌توانند علناً دست به اسلحه ببرند به سبک اروپایی و اینگونه ترور می‌کنند! قطعاً اگر این امکان هم برایشان فراهم بود و نگران پرنسیب و پرستیژ اروپایی‌شان نبودند مسلمانان فرانسه و اروپا اکنون در خاک و خون غلط می‌زدند!
انتشار لجوجانه یک کاریکاتور دیگر از پیامبر اسلام نشان از این دارد که شارلی بودن افتخار آمیز نیست! زیرا با وجود اینهمه موضوع و سوژه متنوع در فرانسه برای یک مجله طنز، انتشار یک کاریکاتور دیگر از نماد یک دین در حالی که رفتار وحشیانه ترور سردبیری «شارلی ابدو» ربطی به پیامبر اسلام نداشته و سوء استفاده‌ای از نام رسول گرامی اسلام بود و طبعاً ارتباطی با مسلمانان ندارد نشان از تروریسم دیگری دارد که ناشیانه سعی می‌کند با حفظ ژست آزادی بیان و رسانه در اروپا با بسط کینه‌ای عمیق و انتقامجویانه توسعه یابد، این در حالیست که همه می‌دانند اقدامات داعش نمی‌تواند نماد اسلامیت و نماینده مسلمانی باشد اما همین موضوع دلیلی شده است برای توهین به پیامبر یک دین بزرگ که در سراسر دنیا معتقدین فراوانی دارد که از این حرکت تروریست‌ها تبری جستند.
پس از این دیگر قابل قبول نیست که «شارلی ابدو» را بی تقصیر بدانیم، شمشیر به دست زنگی مست دادن هنر نیست، منبعد افراط گرایان برای تشدید اقدامات‌شان انگیزه‌ای قوی‌‌تر از قبل دارند.
